Rainer Maria Rilke
De Europese dichter Rilke is een van de belangrijkste dichters in de Duitse taal. Bijna honderd jaar na zijn dood is hij nog altijd een veelgelezen dichter en schrijver, ook in Nederland. Hij was vaak op reis in Europa, totdat hij zich definitief in Zwitserland vestigde. In februari 1922 heeft hij daar eindelijk zijn meesterwerk "De elegieën van Duino" kunnen voltooien.
Daarna was Rilke ontspannen en gelukkig (zie foto). Hij had al enkele malen zijn poëtica veranderd en toen ging hij over op de Franse taal. Vanaf februari 1924 schreef hij Franse gedichten. In het eerste gedicht van zijn eerste Franse bundel Vergers heeft hij aangekondigd: naar het Duits ga ik niet meer terug, ik ga verder in het Frans met ‘une voix, presque mienne’.
Dit gedicht is opnieuw opgenomen in de postume bundel 'Teder tribuut aan Frankrijk' als nr. 10. Het staat hieronder.
Rainer Maria Rilke in 1925
gedicht 10
| Ce soir mon cœur fait chanter des anges qui se souviennent… Une voix, presque mienne, par trop de silence tentée, |
Vanavond laat mijn hart zingen engelen die zich herinneren… Een stem, bijna de mijne, door te veel stilte geplaagd, |
| monte et se décide à ne plus revenir; tendre et intrépide, à quoi va-t-elle s’unir? |
klinkt op en besluit niet meer terug te gaan; teder en onbevreesd, waarmee zal zij samengaan? |
Michel Klarenbeek was werkzaam als rechter. Na zijn pensionering is hij gedichten gaan vertalen.
Hij publiceert op zijn website klaarzin.nl.
Hij raakte geboeid door de gedichtenwereld van Rainer Maria Rilke.
Tijdens de Rilkeweek 2023 van de ISVW ontstond het idee om de bundel
Les Roses te vertalen.
Getracht is telkens een Nederlands gedicht te maken, dat naar vorm en inhoud gelijkwaardig is.
Het is essentieel om het juiste woord te vinden.
Afgezien is van eindrijm, omdat teveel van het origineel door
rijmdwang zou moeten worden opgegeven.